ترنم باران

هر کس یه طور خودکشی می کنه:

یکی دیگه شیک نمی پوشه.

یکی دیگه جوک‌ و لطیفه تعریف نمی کنه.

یکی دیگه به خودش نمی رسه.

یکی دیگه محبت نمی کنه.

یکی با اینکه می تونه ولی دیگه ادامه تحصیل نمی ده.

یکی دیگه شعر نمی گه و متن نمی نویسه

هر کس به یه شکل

اینطوری میشه که بعضی آدم ها توی دهه دوم و سوم زندگیشون می میرن ولی تو دهه هفت و هشت زندگیشون به خاک سپرده می شن

ترنم باران...

خدایا به دل نگیر ولی این دنیایی که درست کردی اصلا قشنگ و خوب نبود ترنم باران...

آدم هایی که هیچ وقت حوصله ندارند بیشتر از همه انتظار کشیده اند. این سالها خیلی بی حوصله ام ترنم باران...

پیری آن نیست که بر سر بزند موی سپید هر جوانی که به دل شوقی ندارد، پیر است ترنم باران...

پریشان حالی اَم پشت نقابی کهنه پنهان است
تصور کرده بودم شعر درمان است، اما نیست!
میان چهره ها و رنگ ها بی همصدا ماندم
کجایی عشق؟ دیگر چهره ی آبیت پیدا نیست...

ترنم باران...